Tutorial DIY: Memo Board

Coś się stało z moim czasem. Zakrzywił się jakoś tak niekorzystnie i przecieka mi przez palce. Nie ogarniam. Czasem po całym dniu mam wrażenie, że nie zrobiłam nic istotnego, nic z długiej listy "to do", nic przyjemnego, nic zapadającego w pamięć. Ganiałam tylko cały dzień za Małym, zdejmowałam go ze stołu, odpędzałam od kocich misek, wyrywałam z rąk szczotkę do kibla, wyjmowałam z buzi filcowe podkładki odlepione od krzeseł. Myślę sobie wtedy, że gdyby te dzieci starsze były, to ho-ho, ileż to ja bym zdziałała!Niestety, ZONK! Jak dzieci będą starsze, to ja pójdę do pracy. Będę wracać do domu po 17:00 i przewracać się na twarz tuż za drzwiami wejściowymi. I tak sobie będę leżeć na zimnym gresie, póki Mąż się nie zlituje i nie przesunie mnie stopą na dywan.Cała nadzieja w emeryturze.Jakimś cudem udało mi się jednak zacząć i skończyć (sic!) pewien tyci projekcik: DIY Memo Board. Podpatrzyłam go tu, ale troszkę zmodyfikowałam.

Łatwa tablica ze sklejki: z jednej strony przemalowana na głęboką czerń, z drugiej poprzecinana prostymi liniami czarnej linki. Ciepło drewna, elegancja i urok czerni, biała kreda. Jak dla mnie to idealny dodatek np. do domowego biura urządzonego w skandynawskim stylu. Farba tablicowa Flügger, z którą przeżyłam podczas tego projektu swój pierwszy raz, bardzo miło mnie zaskoczyła. Powierzchnia jest matowa, ale gładka. Ma świetną przyczepność i łatwo się po niej pisze, ale równie łatwo jest ją umyć. Nie wiem, jak oni to zrobili, ale to jest IDEAŁ.Chcecie sobie taką powiesić nad biurkiem? To jadziem:

Potrzebne materiały i narzędzia:

Sklejka o grubości 6mm; Wymiary dowolne (u mnie: 80 x 60 cm)
Czarna gumka o średnicy 2mm (do kupienia w pasmanterii lub sklepie dla kreatywnych; zużyłam ok. 5 metrów)
Farba tablicowa (u mnie Flügger)
Wiertarka i 2 wiertła: 1,5 mm i 3 mm
Taśma malarska
Papier ścierny 240
Ołówek, linijka, nożyczki
Patrząc na stan moich dłoni na poniższych zdjęciach, sugeruję również rękawiczki!!! Pył strasznie niszczy ręce...

Wnikliwie badamy naszą sklejkę i decydujemy, która strona będzie "przodem", a która "tyłem".

Teraz trochę porysujemy po sklejce od "tyłu". Zaznaczamy połowę płyty. Jedną połówkę zostawiamy w spokoju, drugą obrysowujemy wokoło centymetrową ramką - to będzie nasz margines bezpieczeństwa, za ramką nie wiercimy! Ustalamy przebieg gumek, zaznaczamy miejsce wiercenia otworów. Skomplikowane? Zdjęcie Was naprowadzi:

Ponieważ mam złe doświadczenia z wierceniem sklejki, dołożyłam sobie trochę pracy, żeby dziury wylotowe wyglądały pięknie i gładko. Najpierw, od tyłu nawierciłam otwory malutkim wiertłem (1,5 mm średnicy).

Potem poprawiłam je wiertłem 3mm od przodu.

Wyszło super, ale w obawie przed poszarpaniem gumki przeszlifowałam jeszcze każdą dziurkę zwiniętym papierem ściernym. Potem przetarłam papierem całą płytę, a szczególnie jej brzegi.

Odkurzyłam dokładnie całą sklejkę i rozpoczęłam zabawę w przeplatanie. Bardzo relaksujące zajęcie... Tak wyglądała moja tablica gotowa w połowie:

Właściwie można ją taką zostawić - lewa, "goła" strona może posłużyć jako miejsce do przypinania karteczek pinezkami. Ja postawiłam jednak na farbę tablicową. Sama w to nie wierzę, ale był to mój debiut w tym temacie! W wieku 30 lat po raz pierwszy pomalowałam coś tablicówką. Długo się uchowałam, nie? Czułam, że jak raz użyję tej farby, to przepadnę i nie myliłam się. Jest cudowna, uwielbiam ten głęboki czarny mat i już knuję, co by tu jeszcze nią zmalować...

Oczywiście zabezpieczyłam brzeg taśmą malarską. Położyłam jedną warstwę, zamroziłam wałek (nie zwariowałam, zajrzyjcie TUTAJ)...

a kiedy pierwsza powłoka wyschła, przetarłam ją lekko drobnym papierem ściernym.

Szczerze mówiąc nie wiem, czy to nie wbrew sztuce malowania farbą do tablic, ale czułam, że muszę. Włókna drewna mocno "wstały" po nałożeniu farby - powierzchnia stała się bardzo chropowata. Zdaję sobie sprawę, że tablica nie może być zupełnie gładka (kreda musi się jakoś trzymać), jednak przy takim stopniu szorstkości miałabym kłopoty z umyciem tablicy. Nie wiem, czy dałoby się domyć kredę z tych wszystkich szparek. Przetarłam więc, dokładnie usunęłam czarny pył (uwaga, żeby nie ubrudzić drugiej połówki tablicy!) i nałożyłam drugą warstwę farby.Odkleiłam taśmę i cieszyłam oko:

Jestem zadowolona. Uwielbiam surową sklejkę we wnętrzach, w pokoju chłopaków to zresztą nie pierwszy dodatek, który sama ze sklejki zrobiłam (kiedyś Wam pokażę resztę). To taki ciepły materiał. Do tego czarny mat farby kredowej. Proste, geometryczne kształty. Biel kredy.Jaram się.Zróbcie sobie taką, to proste. A ja idę nakremować moje biedne dłonie.